Het eerste wat u in gedachten moet houden, is dat verrekijkers enigszins kwetsbaar zijn. Ze bestaan in principe uit kritisch uitgelijnde lenzen en prisma's. Daarom houden verrekijkers er niet van om te vallen. Als ze vallen, kunnen ze deze kritische uitlijning verliezen en zult u dubbele beelden gaan zien, zoals u doet wanneer u scheel kijkt. Maar in tegenstelling tot uw ogen, zal uw verrekijker echt "zo blijven".
Nieuwe verrekijkers worden meestal geleverd met covers voor zowel de oculairen als de frontlenzen. Veel beginners voelen de behoefte om deze covers te gebruiken. Dit is een persoonlijke keuze, maar ik ben er niet zo'n fan van. Vogels zijn actieve wezens en laten vaak maar een vluchtige blik toe. Ze gaan zeker niet wachten terwijl ik met mijn lenscovers zit te klooien. Bovendien raak ik ze toch wel kwijt. Sommige covers zijn direct aan de verrekijker vastgemaakt, waardoor ze niet kwijtraken. Het kan me niet schelen. Ik zou de bungelende covers afleidend vinden. Bovendien zie ik er als vogelaar al nerdy genoeg uit zonder dat er rare dingen aan mijn apparatuur hangen. Over apparatuur gesproken...
Decennialang hebben fabrikanten van verrekijkers een groot percentage van de bevolking volledig genegeerd: brildragers. Mensen die een bril droegen, vonden dat ze hun bril moesten afzetten als ze het maximale uit hun verrekijker wilden halen. Gelukkig zijn die dagen voorbij. De meeste verrekijkers zijn nu uitgerust met een aanpassing voor een bril. Zo werkt het. Met een simpele draai kunnen we de rubberen cups (op de oculairen) omhoog of omlaag bewegen. Mensen zonder bril moeten hun cups omhoog draaien, terwijl mensen met een bril hun cups omlaag moeten draaien. Waarom is het draaien van deze cups belangrijk? Een bril (geen contactlenzen) voorkomt dat de verrekijker dicht bij uw ogen komt en dus vernauwt het uw gezichtsveld; het omlaag draaien van de cups helpt dit probleem te voorkomen. Sommige koppige mensen zetten hun bril nog steeds af tijdens het gebruik van een verrekijker, maar dit is een vergissing. Houd uw bril op. U hebt immers al vier ogen, zes ogen kan geen kwaad.
Op een paar uitzonderingen na, zijn alle verrekijkers in het midden scharnierend. Hierdoor kunnen de twee cilinders naar binnen of naar buiten worden gespreid. Waarom de cilinders spreiden? Sommige mensen hebben dikke hoofden, terwijl anderen speldenkoppen zijn. Door de cilinders naar binnen en naar buiten te bewegen, kunt u de afstand tussen uw twee ogen aanpassen. Het doel is om één duidelijke cirkel te zien, niet twee halve cirkels, wat het geval zou zijn als de cilinders niet zouden bewegen. Dit brengt me bij een groot probleem van mij. Wanneer filmmakers ons een "binoculair beeld" willen geven, tonen ze twee cirkels naast elkaar (?) als een zijwaarts gedraaid getal acht of het symbool voor oneindigheid. Sorry, Hollywood, dit is niet hoe het eruitziet als je door een verrekijker kijkt. Wanneer je door een verrekijker kijkt, zou je één ronde cirkel moeten zien. Als je dat niet ziet, is er iets mis... of kijk je door de verkeerde kant.
Een van de moeilijkste dingen voor beginners is om snel een specifiek doel te vinden. Ze zien een vogel met hun blote ogen, maar wanneer ze hun verrekijker omdraaien, kunnen ze hem plotseling niet meer vinden. In het begin kan dit frustrerend zijn, maar het is gewoon een kwestie van oefenen. In de tussentijd zijn hier een paar trucjes om je te helpen. Wanneer je een vogel ziet, haal je ogen er dan niet vanaf. Met je ogen gericht op het doel, beweeg je je verrekijker langzaam voor je ogen. Je vogel zou nu in beeld moeten zijn. Het helpt ook om gedetailleerde delen van bijvoorbeeld de boom waarin je vogel zit te onthouden. Het kan bij de stam zijn, of een dode tak, of naast Charlie Browns verstrikte vlieger. Het vinden van een groter object in de buurt zal je helpen om de vogel te vinden. Veel oudere mensen gebruiken een getal op een klok als leidraad. Ze zullen zeggen: "De wielewaal zit om drie uur in de eik." Dat is geweldig, behalve dat steeds minder jongeren nog analoge klokken begrijpen. Je kunt beter een actuelere, hippere referentie gebruiken... zoals die over Charlie Browns vlieger.
Ten slotte moet je leren om je nieuwe verrekijker zo stabiel mogelijk vast te houden. Een verrekijker laat vogels er groter uitzien, maar als je niet rotsvast bent, worden de vogels ook wazig. De traditionele manier om een verrekijker vast te houden is met twee handen, terwijl je je ellebogen naar de zijkant uitspreidt, alsof je The Chicken Dance doet. Ik vind het echter beter om mijn linkerhand in de gebruikelijke positie te houden, terwijl ik de vingers van mijn rechterhand gebruik om de verrekijker van onderaf te ondersteunen. En in plaats van mijn rechterelleboog uit te steken als een kippenvleugel, druk ik hem stevig tegen mijn ribbenkast. Nu helpt mijn hele lichaam om het beeld stabiel te houden. Het ziet er een beetje raar uit, maar het is nog steeds beter dan overal bungelende lensdoppen. Niemand heeft dat nodig.
Het allerbelangrijkste wat u met uw nieuwe verrekijker moet doen, is hem gebruiken...veel. Hoe vaker u hem tevoorschijn haalt, hoe beter u hem zult gebruiken en uiteindelijk zult u meer vogels gaan zien...ervan uitgaande dat u eraan denkt om door de juiste kant te kijken.